Շվարած Եվրոպան ու Վլադիմիր Պուտինը

Եվրոպացիների ռուսական ռազմավարությունը թելադրված է վեճերով պատժամիջոցների մասին, որոնց շուրջ չկա միասնություն այն պահին, երբ Մոսկվան Հալեպի վրա է պահում իր սուրը: Երբ ճնշումը մեծանում է, Վլադիմիր Պուտինը նետում է ավելորդ բալաստը: Նրա առավելությունն է, որ չունի դաշնակիցներ ու գործընկերներ, որոնց հետ պետք է հաշվի նստի: Հինգ օրում նա վերսկսեց Սիրիայի վերաբերյալ երկխոսությունն ԱՄՆ-ի հետ Լոզանում, դադարեցրեց հարվածները Հալեպում ու նորից սկսեց ՈՒկրաինաի մասին խոսել Օլանդի ու Մերկելի հետ՝ մեկ տարվա դադարից հետո: Առայժմ կոնկրետ արդյունքներ չեն երևում, այս ամենը կարելի է համարել ավելի շուտ բարձրամակարդակ ժեստեր, բայց ոչ դիվանագիտություն: Հուրախություն ՌԴ նախագահի, այդքանն էլ բավարար էր՝ կանգնեցնելու առանց այդ էլ դժվարությամբ աշխատող եվրոպական արտաքին քաղաքականության մեխանիզմը: Օբամայի վարչակարգի վերջալույսը թույլ չի տալիս տեղաշարժեր ակնկալել թե Սիրիայում, թե ՈՒկրաինայում: ԵՄ սամմիթից արժի սպասել ընդամենը Հալեպի տարաբախտ բնակիչների տառապանքին Ռուսաստանի մասնակցության «առավել կոշտ դատապարտում», ինչպես նշեցին եվրոպացի որոշ ղեկավարներ: Անցած երկուշաբթի Լյուքսեմբուրգում արտաքին գործերի նախարարները քննադատեցին «ռազմական հանցագործությունները»: Ժան-Մարկ Էյրոն Ռուսաստանին կոչ արեց «արյունահեղությունը դադարեցնել»: Այս ամենը մենք արդեն լսել ենք: Նորություն է պետք:

Պահպանել քաղաքականությունը

Եվրոպան բարձրացնում է ձայնը, բայց չի պատրաստվում ուժեղացնել պատժամիջոցները: Անցած հանգստյան օրերին Գերմանիան, ի դեմս Անգելա Մերկելի, Մեծ Բրիտանիան Բորիս Ջոնսոնի ձայնով, Ֆրանսիան (կուլիսներից) Մոսկվային նոր պատժամիջոցներով սպառնացին: Այնուամենայնիվ, Լյուքսեմբուրգում պատժամիջոցներ ընդունվեցին Սիրիայի, ոչ թե Ռուսաստանի դեմ: Դիվանագետները հաստատում են, որ պարզապես անհնար էր չարացնել Պուտինին այն պահին, երբ նա սուրը պարզել է Հալեպի վրա ու բոլոր ուղղություններով վերականգնում է բանակցությունները: Չար լեզուները կասեն, որ Պուտինն ամեն ինչի հասավ՝ չանելով ոչ մի լուրջ զիջում: Բայց դա եվրոպական դիլեմայի մի մասն է միայն՝ Ռուսաստանի դեմ պատժամիջոցները ԵՄ-ում անփոփոխ կռվախնձոր են: Նրանք ընդունվեցին միասնականության եզակի պահին՝ 2014-ին Ղրիմի անեքսիայից, ՈՒկրաինայում պատերազմը սկսվելուց և МН17 չվերթի աղետից հետո՝ ռուսական արտադրության «Բուկ» հրթիռով խփվելու պատճառով (298 զոհ, մեծամասնությունը՝ հոլանդացիներ): Պատժամիջոցների ուժեղացման կամ թուլացման համար միասնություն է պետք: Դա երկար ու դժվար գործընթաց է, մինչդեռ ՌԴ նախագահը նման սահմանափակումներ չունի: Մայրաքաղաքներից ոչ մեկը չի այրվում Պանդորայի արկղը բացելու ցանկությունից, երբ հիմա ԵՄ-ին ավելի քան երբևէ պետք է միասնություն՝ միգրացիոն ճգնաժամից հետո ու Մեծ Բրիտանիայի հեռանալուց առաջ: Բացի դա՝ այդ հարցն անմիջականորեն չի վերաբերում օրակարգին՝ պատժամիջոցները նվազագույնը մինչև հունվար ուժի մեջ են: Պաշտոնական թեման՝ երկարաժամկետ հարաբերություններն են Մոսկվայի հետ: Իրականությունը՝ եթե Եվրոպան ինչ-որ ռուսական ռազմավարություն ունի, այդ ռազմավարությունն ավելի հաճախ կախված է պատժամիջոցների վերաբերյալ բանավեճերից՝ ուժեղացնե՞լ է պետք, թե՞ թուլացնել: Միանգամի՞ց, թե՞ աստիճանաբար: Ամռանը ռուսական ավիահարվածների տարափը Սիրիայում խարխլեց նրանց դիրքերը, ովքեր հավատում էին, որ 2014-ին ընդունված պատժամիջոցների թուլացման և հին համագործակցությանը վերադառնալու ժամանակը եկել է: Խոսքը բավականին տարաբնույթ կոալիցիայի մասին է, որտեղ Մատեո Ռենցիի Իտալիան է (իրավիճակն ազդել է առևտրական կապերի վրա), Վիկտոր Օրբանի Հունգարիան (նա հիացած է Պուտինով), Ռոբերտ Ֆիցոյի Սլովակիան (Ռուսաստանից է ստանում իր ամբողջ նավթն ու գազը): Այնտեղ են պատմական դաշնակիցներն ու ուղղափառ հավատակիցները՝ Հունաստանն ու Կիպրոսը: Ռուսաստանի ու հավելյալ պատժամիջոցների հարցերով բաժանարար գիծը մարտահրավեր է նետում պատմությանն ու աշխարհագրությանը: 2014-ին Արևմտյան Եվրոպայի քննադատությունը հարուցած Վիշեգորոդյան քառյակը մասնատում են Լեհաստանի ու Հունգարիայի տարաձայնությունները: Մերձբալթյան հանրապետությունները Մոսկվայի նկատմամբ նույնքան կոշտ դիրքորոշում ունեն, որքան Ֆրանսիան ու Մեծ Բրիտանիան: Գերմանիայի իշխող կոալիցիայում տարաձայնություններ կան կանցլերի (նա ասում էր, որ կքննարկի բոլոր տարբերակները, այդ թվում՝ պատժամիջոցները) և շատ ավելի զգուշավոր սոցիալ-դեմոկրատների միջև: ՆԱՏՕ-ի գլխավոր քարտուղարի տեղակալ Ալեքսանդր Վերշբոուն ողջունեց, որ Եվրոպան «պահպանում է իր քաղաքականությունը հակառակ Պուտինի հույսերի»: Սակայն դա լճացման դրվատանք է:
Ժան-Ժակ ՄԵՎԵԼ, Le Figaro

Հ.Գ. France-Presse-ի տվյալներով՝ Եվրամիության ղեկավարները Ռուսաստանին կսպառնան նոր պատժամիջոցներով: ԵՄ ղեկավարների բանաձևի ամփոփիչ նախագիծը նախատեսում է սիրիական կառավարության աջակիցների նկատմամբ պատժամիջոցների սահմանման հնարավորություն, նշվում է նաև, որ
«Եվրոպական խորհուրդը վճռականորեն դատապարտում է սիրիական ռեժիմի և նրա դաշնակիցների՝ մասնավորապես Ռուսաստանի հարձակումները Հալեպի խաղաղ բնակչության վրա», - ըստ France-Presse-ի` ասված է նախագծում:
Reuters-ը, վկայակոչելով Գերմանիայի կառավարության մի բարձրաստիճան պաշտոնյայի, հայտնել է, որ Սիրիայի առնչությամբ Ռուսաստանի դեմ պատժամիջոցների սահմանման հարցը Արևմուտքի օրակարգում է, սակայն այս շաբաթ Եվրամիության գագաթնաժողովը հազիվ թե նման որոշում ընդունի:

Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Հայաստանը Ծապլվարը չէ
• 2021. Աշխարհի ամենահզոր 5 բանակները
• Վրացական փոխատեղում՝ ի՞նչ սպասել Ղարիբաշվիլիի կառավարությունից
• Իրանը նորից մերձավորարևելյան խաղի կենտրոնում է
• Անգելա Մերկելի ելույթը Մյունխենի Անվտանգության հարցերով համաժողովում
• Ջո Բայդենի ելութը Անվտանգության հարցերով 2021-ի Մյունխենի վիրտուալ կոնֆերանսում
• Իրանը դառնում է ԵԱՏՄ անդամ, հաջորդը Ադրբեջանն է
• Վրաստանը քաոսի և հեղափոխության միջև
• Պատմական մանիպուլյացիա՝ ինչպես միշտ
• Երեք ամիս անց՝ ինչ են վճռել Ադրբեջանը, Հայաստանը և Ռուսաստանը
• Ինչո՞ւ է Բաքուն համաձայնել աշխատել ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի հետ
• Սերժ Սարգսյան՝ անցյալի մասին ներկայի կտրվածքով
• Հայաստանը դիտարկում է Թուրքիայի հետ սահմանի բացման հնարավորությունը
• Փարիզը հակաթուրքական դաշինք է կազմում
• Ինչի՞ց է մահացել Չինգիզխանը իրականում
• Հերիք է Ցիցերոն խաղանք
• Մարտական դրոններ՝ ապագայի պատերազմը
• Էրդողանի մտրակն ու քաղցրաբլիթը Բայդենի համար
• 2050. Ինչ կա-չկա աշխարհում
• Երբ Երևանում կբացվի Թուրքիայի դեսպանատուն

Մեկնաբանություններ